Herinner gisteren, droom over morgen, leef vandaag
Blijf op de hoogte en volg Marise
15 Juli 2014 | Suriname, Paramaribo
’s Ochtends vroeg kwamen we weer aan op de Mozartstraat. De zon begon alweer een beetje te schijnen en de lucht was alweer blauw. Wat een avond, wat een feest! Lustig 2014! Na een geweldige nacht vol met dansen, fantastische muziek en leuke mensen was het tijd om te gaan slapen want dezelfde dag eigenlijk was het Keti Koti. Keti Koti is een nationale feestdag in Suriname en wordt ook wel Dag van de Vrijheden genoemd. Het is een herdenking aan de afschaffing van de slavernij. Surinamers komen in allerlei klederdracht en vullen het centrum van de stad. Met name de Palmentuin en de Waterkant waren gevuld met allerlei leuke kraampjes waar typische Surinaamse kledij en eten werd verkocht.
Het weekend ervoor waren we met zijn vieren richting Surinat in Domberg vertrokken want dit was het laatste weekend van Ilse in Suriname. Dit is een welness resort waar je heerlijk kan relaxen en kan genieten van de natuur. Ook was de aangename warme douch een heerlijke bijkomstigheid! Even wat anders dan die koude douch in de Mozart die je elke ochtend rillingen bezorgt. Hier hebben we kennis mogen maken met het geweldige stel Frans en Aad en hun vriend Jeremiah. Na een fietstocht van 2 uur kwamen we als bezopen katjes aan op het resort, want die regenbui was niet normaal! Frans en Aad stonden ons al op te wachten en boden ons een heerlijk drankje aan. Zo gastvrij als dat deze mensen waren was fantastisch! Na twee avonden gezellig te hebben geborreld met zijn alle hebben ze zelfs nog een avondje voor ons gekookt, verukkelijk uiteraard! Kortom, we zijn enorm in de watten gelegd dat weekend!
Een hele bijzondere trip was Matapica. Matapica is een kustgebied in Suriname en staat bekend als leggebied van beschermde zeeschildpadsoorten als de leatherback turtle en de soepschildpad. We vertrokken vanaf de Mozartstraat richting Leonsberg waar onze gids Nandram ons op stond te wachten. We staken met een boottaxi de Surnamerivier over naar de plantage Johanna en Margaretha. Onderweg zwom er ineens een groep dolpfijnen voorbij! De dolfijnentour konden we dus van ons lijstje afstrepen, twee trips ineen! Hier stapte we over op kleine moerasbootjes richting de stranden van Matapica. Een openlodge met een apart toilet (die je met een emmer door moest spoelen) en omkleedhok was onze verblijfplaats. De lodge werd al gauw aangekleed met verschillende kleuren hangmatten waar we die nacht in zouden slapen. Nandram was zo gepassioneerd, hij wist echt alles te vertellen over deze bijzondere beesten die straks hun eieren zouden gaan leggen. We hadden zelfs nog het geluk om een leatherback overdag te zien! Nandram stond met zijn verrekijker het strand te bekijken toen hij ineens gilde “Kom nu, kom nu!” en “pak je camera, snel, snel!”. Dan sta je ineens gek te kijken van wat staat hij nou te gillen. Toen we het eindelijk door hadden vlogen we allemaal richting het strand. We konden nog net zien hoe deze dinosaurusachtige terug het water in kroop. Deze beesten zijn echt zo enorm groot en zo bijzonder! Op het land zijn ze enorm traag, maar zodra ze het water in zijn zijn ze zo weg. Dat we er een overdag hadden gezien was natuurlijk al enorm bijzonder, dus een tweede zouden we niet snel mee maken. Afwachten tot de nacht dus! Na een middagje heerlijk zonnen werd het al gauw donker. Nog even wat eten en daar gingen we dan! Een vriend van Nandram was iets voor ons het strand opgegaan en had er al een gespot. Aankomend was de leatherback een bodypit aan het maken waar ze later een gat zou gaan graven om haar eieren in te leggen. Het gat werd gegraven door met haar vinachtige achterpoten het zand weg te spaten totdat ze een gat van zeker 60 cm had gegraven. Dan nog even aanstampen. Hierin legde ze ruim honderd eieren zo groot als pingpongballetjes. Een enorm karwei voor een beest van ongeveer 750 kilo! Als ze klaar is met eieren leggen dekt ze haar nest weer toe door het gat weer dicht te gooien met zand om vervolgens weer richting de zee te gaan. Na een prima nachtje in de hangmat was het weer tijd om richting de stad te vertrekken. Na helemaal lek gestoken te zijn door muggen in het moeras arriveerden we weer in het drukke centrum. De ontzettende jeuk de dagen erna was een goede herinnering aan deze bijzondere reis!
Afgelopen week was een week waar ik erg naar uit gekeken heb! Sherie Lee was eindelijk in Suriname aangekomen. Ze was zo lief om een weekje van haar rondreis uit te trekken om naar Paramaribo te komen. Hoewel we elkaar al 5 maanden niet meer gezien hadden, was het als de dag van gisteren! Terwijl ik haar het centrum van Paramaribo liet zien hebben we lekker bij kunnen kletsen. Ook hebben we de geweldige wedstrijd Nederland – Costa Rica in ’t Vat gekeken (samen met alle andere Nederlanders in Suriname :P)wat eindigde in een groot feest, want wat was de spanning hoog opgelopen zeg! Een avond om niet meer te vergeten! Ook hebben we nog de Brownsberg afgedaald en daarna weer beklommen. Brownsberg is ontdekt door John Brown, één van de eerste goudzoekers. Hier zijn we uitgekomen op twee prachtige watervallen. De eerste waterval waar we naartoe zijn gegaan was de Ireneval, vernoemd naar de Nederlandse prinses Irene. Het romantische Leo-valletje draagt de naam van haar ontdekker, oom Leo, een medewerker van het park. Het was een zware maar mooie klim. Weer aan de top aangekomen stond er een warme maaltijd voor ons klaar. Die hadden we wel nodig!
Alweer een paar mooie herinneringen om nooit meer te vergeten!
Liefs, Marise
Het weekend ervoor waren we met zijn vieren richting Surinat in Domberg vertrokken want dit was het laatste weekend van Ilse in Suriname. Dit is een welness resort waar je heerlijk kan relaxen en kan genieten van de natuur. Ook was de aangename warme douch een heerlijke bijkomstigheid! Even wat anders dan die koude douch in de Mozart die je elke ochtend rillingen bezorgt. Hier hebben we kennis mogen maken met het geweldige stel Frans en Aad en hun vriend Jeremiah. Na een fietstocht van 2 uur kwamen we als bezopen katjes aan op het resort, want die regenbui was niet normaal! Frans en Aad stonden ons al op te wachten en boden ons een heerlijk drankje aan. Zo gastvrij als dat deze mensen waren was fantastisch! Na twee avonden gezellig te hebben geborreld met zijn alle hebben ze zelfs nog een avondje voor ons gekookt, verukkelijk uiteraard! Kortom, we zijn enorm in de watten gelegd dat weekend!
Een hele bijzondere trip was Matapica. Matapica is een kustgebied in Suriname en staat bekend als leggebied van beschermde zeeschildpadsoorten als de leatherback turtle en de soepschildpad. We vertrokken vanaf de Mozartstraat richting Leonsberg waar onze gids Nandram ons op stond te wachten. We staken met een boottaxi de Surnamerivier over naar de plantage Johanna en Margaretha. Onderweg zwom er ineens een groep dolpfijnen voorbij! De dolfijnentour konden we dus van ons lijstje afstrepen, twee trips ineen! Hier stapte we over op kleine moerasbootjes richting de stranden van Matapica. Een openlodge met een apart toilet (die je met een emmer door moest spoelen) en omkleedhok was onze verblijfplaats. De lodge werd al gauw aangekleed met verschillende kleuren hangmatten waar we die nacht in zouden slapen. Nandram was zo gepassioneerd, hij wist echt alles te vertellen over deze bijzondere beesten die straks hun eieren zouden gaan leggen. We hadden zelfs nog het geluk om een leatherback overdag te zien! Nandram stond met zijn verrekijker het strand te bekijken toen hij ineens gilde “Kom nu, kom nu!” en “pak je camera, snel, snel!”. Dan sta je ineens gek te kijken van wat staat hij nou te gillen. Toen we het eindelijk door hadden vlogen we allemaal richting het strand. We konden nog net zien hoe deze dinosaurusachtige terug het water in kroop. Deze beesten zijn echt zo enorm groot en zo bijzonder! Op het land zijn ze enorm traag, maar zodra ze het water in zijn zijn ze zo weg. Dat we er een overdag hadden gezien was natuurlijk al enorm bijzonder, dus een tweede zouden we niet snel mee maken. Afwachten tot de nacht dus! Na een middagje heerlijk zonnen werd het al gauw donker. Nog even wat eten en daar gingen we dan! Een vriend van Nandram was iets voor ons het strand opgegaan en had er al een gespot. Aankomend was de leatherback een bodypit aan het maken waar ze later een gat zou gaan graven om haar eieren in te leggen. Het gat werd gegraven door met haar vinachtige achterpoten het zand weg te spaten totdat ze een gat van zeker 60 cm had gegraven. Dan nog even aanstampen. Hierin legde ze ruim honderd eieren zo groot als pingpongballetjes. Een enorm karwei voor een beest van ongeveer 750 kilo! Als ze klaar is met eieren leggen dekt ze haar nest weer toe door het gat weer dicht te gooien met zand om vervolgens weer richting de zee te gaan. Na een prima nachtje in de hangmat was het weer tijd om richting de stad te vertrekken. Na helemaal lek gestoken te zijn door muggen in het moeras arriveerden we weer in het drukke centrum. De ontzettende jeuk de dagen erna was een goede herinnering aan deze bijzondere reis!
Afgelopen week was een week waar ik erg naar uit gekeken heb! Sherie Lee was eindelijk in Suriname aangekomen. Ze was zo lief om een weekje van haar rondreis uit te trekken om naar Paramaribo te komen. Hoewel we elkaar al 5 maanden niet meer gezien hadden, was het als de dag van gisteren! Terwijl ik haar het centrum van Paramaribo liet zien hebben we lekker bij kunnen kletsen. Ook hebben we de geweldige wedstrijd Nederland – Costa Rica in ’t Vat gekeken (samen met alle andere Nederlanders in Suriname :P)wat eindigde in een groot feest, want wat was de spanning hoog opgelopen zeg! Een avond om niet meer te vergeten! Ook hebben we nog de Brownsberg afgedaald en daarna weer beklommen. Brownsberg is ontdekt door John Brown, één van de eerste goudzoekers. Hier zijn we uitgekomen op twee prachtige watervallen. De eerste waterval waar we naartoe zijn gegaan was de Ireneval, vernoemd naar de Nederlandse prinses Irene. Het romantische Leo-valletje draagt de naam van haar ontdekker, oom Leo, een medewerker van het park. Het was een zware maar mooie klim. Weer aan de top aangekomen stond er een warme maaltijd voor ons klaar. Die hadden we wel nodig!
Alweer een paar mooie herinneringen om nooit meer te vergeten!
Liefs, Marise
-
15 Juli 2014 - 07:48
Arielle:
Leuk geschreven:) -
15 Juli 2014 - 10:45
Maurits:
Leuk om te lezen lieverd! Wat een onvergetelijke reis maken jullie mee! :)
X Mau -
15 Juli 2014 - 11:00
Mooiste Man Van Ferrara:
leuk verhaal Marise. -
15 Juli 2014 - 11:00
Mooiste Man Van Ferrara:
leuk verhaal Marise. -
15 Juli 2014 - 17:38
Rie Bergers:
oei dat is wel genieten
dat vergeet je je hele leven niet meer -
16 Juli 2014 - 09:44
Geradd:
DON'T DREAM YOU LIFE, LIVE YOUR DREAM !!! -
16 Juli 2014 - 09:46
Gerard Bergers:
Geradd ben ik dus.... -
16 Juli 2014 - 09:47
Gerard Bergers:
DON'T DREAM YOU LIFE, LIVE YOUR DREAM !!! Mooi verhaal !!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
